Wijk- en Dorpsbladen hebben het moeilijk. En de Erpse Krant?

Vandaag kreeg ik dit krantenknipsel op de mail, uit het Eindhovens Dagblad. De journalist constateert dat steeds meer dorpsbladen of wijkkranten de stekker eruit trekken. Gebrek aan mensen is vaak niet het probleem, zo lees ik. Gebrek aan inkomsten wel.

Hoe zit dat met de Erpse Krant?

Nou ja, laat ik maar eerlijk zijn: hebben jullie gezien hoe slecht de hoofdredacteur er de laatste tijd uitziet. Het zijn de zorgen, mensen. De zorgen.

[Geintje hè!]

Gaat het goed met de Erpse Krant? Ehm … ja, zegt diezelfde hoofdredacteur. Aarzelend.

Weet je, het uitgeven van een kleine krant blijft een zoektocht (zoals het uitgeven van een grote krant dat waarschijnlijk ook is). Je wilt waarschijnlijk meer dan je kunt. Ik zou de papieren krant leuker en aantrekkelijker willen maken. (Wow, nog leuker, hoor ik je nu denken ;-) Ideeën genoeg!

Ik zou misschien ook wel nadrukkelijker de koppeling met online willen maken. Want als de krant dan inderdaad het cement van een gemeenschap is, zoals het artikel beweert, dan moet je daar zijn waar je gemeenschap is; ook de jonge leden van die gemeenschap. Toch? En dat is op social media.

Maar ja, dan komt inderdaad toch dat kostenplaatje om de hoek kijken.

Zoals ik zei: het uitgeven van een krant blijft een zoektocht.

De ene keer hink ik op de gedachte om de krant volle bak energie te geven, omdat dat de enige manier is om de krant door te laten ontwikkelen. De andere keer zie ik de krant als een blok aan het been, die me hindert om mezelf te ontwikkelen.

Nou ja, tot zover mijn overpeinzingen.

Heeft de Erpse Krant het moeilijk? Dat was de vraag die ik wilde beantwoorden.

Nee. Maak je nog maar geen zorgen. Alleen de hoofdredacteur heeft het af en toe moeilijk ;-)